Fakt, że Bogusz współtworzył galerię, wpłynęło na jej oblicze. Tu dużo wcześniej niż na to pozwalały warunki, np. w Muzeum Narodowym w Warszawie, pojawiła się na wystawach sztuka awangardowa, abstrakcyjna i ekspresyjna, tu nowinki podpatrzone w Paryżu, znajdowały swój wyraz w obrazach, rzeźbach i grafikach. Generalnie można stwierdzić, że kierujący tą placówką unikali malarstwa przedstawieniowego, realistycznego.

Do tak zaprogramowanego profilu galerii, na jej kuratora w 1967 r. przyszedł Juliusz Narzyński i kierował jej działalnością do 1973 r. Galeria w Staromiejskim Domu Kultury była wówczas, obok Muzeum Historycznego Warszawy, Instytutu Historycznego PAN, księgarni, antykwariatu (salonu) Desy i Galerii Zapiecek, szóstą placówką kulturalną przy Rynku. Galeria Sztuki Współczesnej była na on czas pod baczną obserwacją prasy, o tutejszych wystawach pisali błyskotliwi krytycy, jak Ignacy Witz, Bożena Kowalska, Wojciech Skrodzki i inni. Należało do dobrego tonu, by w gazetach codziennych i innych periodykach popularnych takich, jak „Życie Warszawy”, „Stolica”, „Kultura” ukazywały się omówienia i recenzje z wydarzeń plastycznych, czego teraz mi brakuje.

State Owned Enterprise Contemporary Art Gallery, managed for many years by Mirosława Arens.

The fact that Bogusz cofounded the Gallery left an imprint on its activity. The Gallery – much earlier than the circumstances allowed for this in the Warsaw National Museum – had offered avant -garde, abstract and expressive art exhibitions. Here, the novelties seen in Paris, were reflected in pictures, sculptures and graphic pieces. Generally, one can say that the Gallery managers avoided realistic and representative painting.

In 1967 Juliusz Narzyński became a curator of the Gallery with the above outlined profile, and he managed it till 1973. The Gallery in the Old Town Market Culture Center was then, besides the Warsaw Historical Museum, the Polish Academy of Sciences Historical Institute, a bookstore, the Desa  antique bookstore and the Zapiecek Gallery, the sixth culture spot in the Market. The Contemporary Art Gallery was then closely scrutinized by the press. The exhibitions, mounted there, were mentioned by brilliant critics, such as Ignacy Witz, Bożena Kowalska, Wojciech Skrodzki and others. It was an a trendy thing  to do for daily newspapers and for

Wystawa juliusza Narzyńskiego, 1968

The Exhibition by juliusz Narzyński, 1968

Juliusz Narzyński, malarz o skłonnościach surrealnych, kiedy objął kuratorstwo nad galerią w 1965 roku, kontynuował dzieło poprzednika skupiając się na pozyskiwaniu prac kolegów, by promować ich twórczość. Starał się, by co roku odbywał się szereg pokazów, spośród których zapadły w mej pamięci - zbiorowa wystawa 23 artystów pod nazwą „Człowiek XX wieku” w grudniu 1968 r., która była przeglądem twórczości wyróżniających się młodych plastyków – od Jana Dobkowskiego, Grzegorza Morycińskiego, Juliusza Narzyńskiego, po Marka Sapetto, Wiesława Szamborskiego, Jurry Zielińskiego i innych; wystawa Zbigniewa Tymoszewskiego, jednego z promotorów malarstwa materii, lubianego przeze mnie lwowiaka, Janusza Eysymonta, którego abstrakcje wyróżniały się ciekawym rozplanowaniem świateł. Oczywiście sam kurator też wystawiał kilkakrotnie we „własnej” galerii, ale nie działo się to kosztem kolegów. Kiedy padło słowo „koszty”, wypada wspomnieć o trudnej sytuacji galerii, która żyła z dotacji miasta i od czasu do czasu wspomagana była przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Niedostateczny stan finansów, zjawisko permanentne, spowodowało, że w późniejszych latach organizowane były aukcje dzieł sztuki, na które swoje prace zrzucali artyści. Ale to było potem.

popular periodical magazines - such as “Życie Warszawy” , “Stolica”, “Kultura” - to carry reviews of visual arts events. At present I lack the latter.

Juliusz Narzyński, a painter of surreal inclinations, as the Gallery curator, followed the line of his predecessor, and focused on showing and promoting works of his colleagues. He efforted to organize a number of exhibitions per year; out of these I particularly keep in mind   a collective exhibition by 23 artists, entitled “Man of the 20th Century” from December 1968 which presented the oeuvre by young, distinguishing artists, to mention some of them: Jan Dobkowski, Grzegorz Moryciński, Juliusz Narzyński, Marek Sapetto, Wieslaw Szamborski, Jurry Zieliński and others; the exhibition by Zbigniew Tymoszewski, one of the propagators of the painting of matter, my favorite Janusz Eysymont, born in the city of Lvov, whose abstract pieces were distinctive with regard to their light scheme. Certainly, the curator himself showed his works at his “own” Gallery a number of times, though never at the expense of his colleagues. Once the word “expense” was said, one has to mention the difficult situation of the Gallery that was surviving on municipal subsidies, occasionally financially support came from

Wystawa "Świat w Którym Żyjemy", 1969

"The World We Are living in" Exhibition, 1969

Artystka przed afiszem promującym jej wystawę, 1971

An Artist in front of the exhibition promoting poster, 1971

Za kuratorstwa Juliusza Narzyńskiego, w zależności od możliwości, rocznie było wystaw od kilku do kilkunastu. Największą wartością Galerii było to, że galeria stanowiła swego rodzaju klub artystów warszawskich, poodwilżowej generacji, których rozkwit twórczości wówczas przybierał na sile. Była to placówka dobierająca wystawców według własnych kryteriów i możliwości, nie krępowana przepisami ZPAP, ani kłótniami o kolejność wystaw. Dzięki temu zapisała się w pamięci takich jak ja, jako oaza wolności, która wraz z desowskim „Zapieckiem”, w zakątku staromiejskim prezentowała najbardziej aktualne tendencje i trendy w ówczesnej sztuce polskiej.

 the Ministry of Culture and Art. Unsatisfactory financial conditions, a permanent phenomenon, was the reason that in the years to come, artists donated their works to be auctioned. But this happened a bit later. When Juliusz Narzyński was a curator, depending on circumstances, they organized from several to about a dozen exhibitions per year. The greatest value of the Gallery was that it functioned as a specific kind of Warsaw artists club of the post-thaw generation, whose creative development was blooming then.  This was the place that applied its   own criteria and rules for selecting exhibitors; unhampered with the Union of Polish Artists (ZPAP) regulations,

"Świat w Którym Żyjemy", cykl "CZłowiek", 1970, Wiesław Szamborski

"The World We Are living in", The "man" series, 1970, Wiesław Szamborski

not troubled by conflicts related to order of exhibitions. Thanks to these, it remained in my memory, and the memory  of my fellows, an oasis of freedom that, along with the Desa “Zapiecek”, presented in the Old Town the most current trends in the then Polish art.

Sławomir Bołdok

A historian and art critic. He studied at the Warsaw University in 1950 – 1959 period. Custodian of the Warsaw National Museum, Main Specialist on Contemporary Art in the Desa State Owned Enterprise. Lecturer at the Nicolaus Copernicus University in Torun,  at the Cardinal Stefan Wyszyński University in Warsaw and at the A. Frycz Modrzewski Cracow Higher School Postgraduate Studies. He has been writing about art since 1953; at present- for the Artinfo portal, Wonderings in the Internet, a monthly series. He has been specializing in the art market aspects since the 80’s of the former century.